“Burayı sevdim.”

Burayı ilk defa üç sene önce görmüştü. Los Angeles’a ilk geldiğinde Ofelia’yı dönüştüren genç adam kendi klanından olmayan birkaç kurtla tanıştırmıştı Ofelia’yı. Zaten şimdiki mesleğini eline verenler de onlardan biriydi. Koluna sarıldığı yeni yetmeyi bara doğru sürüklemeye başladı ancak genç adamın isteksizliği Ofelia’nın işini zorlaştırıyordu. Çünkü yaklaşık altı saatte üç farklı bar, pub vs gezmişlerdi. Adamın boynuna kolunu dolayıp kendine çekti.” Söz veriyorum burası son. Ama emin ol çok seveceksin.” Dedikten hemen sonra genç adamın ensesine sıcak bir öpücük bırakıp kapıdaki korumalara dik dik baktı. Yaşı pek genç olan bir erkek çocuğunu buraya sürüklemelerinden rahatsız olacaklardı. Kaşının tekini kaldırıp tekin olmayan bir bakış attıktan sonra etten duvarı geçip bara girdiler. İlk geldiğinde buradan ne kadar iğrendiğini hatırlıyordu, aynı duyguları muhtemelen kollarının altında kıvranan genç adam da hissediyordu. Dapdar bir koridor boyunca zıplayarak, dans ederek geçtikten sonra bara yakın bir tarafa oturttu genç adamı. Kendini attığı rahatsız sandalyeye uzanıp bacaklarını çocuğun üzerine attı. Zımbalı deri ceketinin iç ceplerinde gizlediği, kendi elleriyle sardığı sigarayı çıkardı ve dudaklarına yerleştirdi. Çocuğun ateşi olmadığına adı gibi emin olduğundan arkasını dönüp barda duranlardan rica etti. Dolu dolu bir nefes çektikten sonra dumanı genç adamın yüzüne üfledi pis bir gülümsemeyle beraber. Başını sandalyeye yaslayıp gözünü sürekli rengi değişen tavana dikti. Son noktayı koyup siktirip gitmeyi çokça defa düşünürdü ancak şu son dönemlerde keyfi iyiden iyiye kaçmıştı. Eline hiçbir şey geçmediği gibi sürekli bir şeyleri elinden çıkarmak zorunda kalıyordu. Kafasını iki yana salladı. İş üstündeyken düştüğü boktan durumlara kafa yormaması gerektiğini birileri hatırlatmalıydı.

Hemen doğruldu ve bacaklarını çocuğun üzerinden indirdi. Sandalyesini çocuğunkiyle birleştirdi ve elindeki sigarayı ince parmakları arasında bir iki tur dolandırdıktan sonra genç adamın biçimli dudaklarına yerleştirdi. Çocuk tam nefes verecekti ki dudaklarıyla genç adamın dudaklarını kapattı ve ağzında biriken dumanı dışarı bıraktı. Genç adamın dudakları da dahil tüm vücudu titremeye başlamıştı asdfghgk. “Daha güzel şeyler denemek ister misin?” Çocuğun kalbini elinin altında hissediyordu. Sivri tırnaklarını genç adamın yüzünden çekip boşta kalan sandalyeye fırlattığı çantasını kaptı ve derinliklerinde bir şeyler aramaya koyuldu. Çantanın en dibinde bir sökük vardı ve gazete kağıdına sardığı tozu oradan çıkardı. Minik parçayı genç adamın önüne koydu ve tekinsiz ama çekici bir gülümsemeyle gözlerini dikti.” Denemeyecek misin?” dudaklarını büküp kendi önüne çekti ve dikkatle kağıdı açmaya başladı. kağıdın içinden çıkan ince demir bir plakaya tozdan biraz koyduktan sonra burnuyla içine çekti. Çocuğa da uzattı ancak çocuk istemediğini aksettiren bir edayla Ofelia’ya bakıyordu. Elini genç adamın çenesine koydu.”Yoksa anneciğin mi kızar?” dedikten sonra eliyle genç adamın dudaklarını büzdürdü(?). “Bu gece sadece eğlenmeni istedim Aj. Bu da son numaram. Emin ol hiç hissetmediğin kadar iyi hissedeceksin kendini. “ Ofelia’nın buyurgan sesi işe yaramış olacak ki Aj adlı henüz on sekizine bile basmamış genci ilk deneyimiyle baş başa bıraktı. Toz çok çabuk tesirini göstermeye başlamıştı. Çocuğun suratı gevşemiş ve aptal aptal gülümsemeye başlamıştı. Ofelia’nın tablanın köşesine koyduğu sigaranın sonunu bile getirmişti hatta. Dolgun dudaklarını birbirine bastırıp genç adamın yoldan çıkışını keyifle izlemeye başladı. her ne yaşandıysa yaşansın Ofelia hala babasının kızıydı. Kendi çıkarları için dünyayı gözü görmezdi. Hem bir zamanlar Ofelia’ya da hiç düşünmeden kıymışlardı. Tıpkı babasından öğrendiği gibi tüm koşullar Ofelia’dan yana olduğunda intikam almak en kolayıydı. Onu bir vebalıya, canavara dönüştüren ibneyi öteki tarafa postalamıştı. Geçmişi aklından bir anda geçip giderken boynuna bir el kenetlendi ve neredeyse Ofelia kontrolünü kaybedip kendisini ifşa edecekti. Deneyimsiz olduğu aşikar olan dudaklar Ofelia’yı sömürmeye başlamıştı ki genç kız kibarca(!) dudaklarını çocuğun dudaklarından ayırdı.” Beğeneceğini biliyordum. Bende bunlardan çok fazla var Aj, ne zaman istersen söyle. “ O sırada sandalyeyi hışımla geriye itti ve ayağa kalktı. Genç adamı da yakasından tutup kaldırdı.” Bu saatten sonra buralar tekin değil, devriyeler gezmeye başlamıştır bile. Senin gitme vaktin küçüğüm.” Dedikten sonra elini nerede tutacağını bilemeyen hıyarın kollarından tutup sürüklemeye başladı. Devriye yalanını yutturacak kadar uçmuş ve aptal olduğundan hemencecik korkutmayı başarmıştı. Kapıya kadar yaka paça taşıdıktan sonra korumalardan birine ittirdi çocuğu.”İlk sefer bendensin Aj, bi dahakine parayla gel.” Dedikten sonra da iri yarı adama dönüp ”Bir taksi tutup sepetleyin şunu.” Dedi ve arkasını dönüp çantasını bıraktığı masaya doğru ilerlemeye başladı. Koridorun sonunda birbirini yiyen bir çifti görmüştü ancak aşina kokuyu bir mil ötesinden tanırdı. Aslında onu yarın bekliyordu. Gülümseyip Borislaw’a doğru ilerlemeye başladı. Genç adamı omzundan tutup duvara dayadığı ucubeden ayırdı. Çocuk şaşkınlıkla biraz da öfkeyle küfredecekti ki Ofelia boynuna atlayıverdi. Burn ile Boris eski müşterileri sayılırdı. İki sene önce kadar tanışmışlardı, daha neredeyse çocuk sayılırlardı o zamanlar. Bu iki piçe karşı içinde anlamsız bir sevgi besliyordu ve onlarla vakit geçirdiğinde harcadığı zamandan hiç de pişman olmuyordu, olmazdı. Yaşlarına rağmen deneyimli sayılırlardı, en azından Ofelia’yı eğlendirebiliyorlardı. Genç adamın kulak memişini sündürdükten sonra kulağının biraz altından öptü.”Bugün beklemiyordum seni. Ya da sizi. Burn nerede sahi?” Boris’in sömürdüğü kız pis pis Ofelia’ya bakıyordu.”Evcil hayvanını uzaklaştır şuradan Boris. Yoksa ben el atmak zorunda kalacağım :/” dedikten sonra Boris’in kollarından sıyrılıp barda bir kıza yavşayan Burnell’e doğru ilerlemeye başladı. Yavşadığı kızla tam aralarına girip kızın hala oturmakta olduğu tabureye oturdu. “Bana ne ısmarlayacaksın ;-)” dediği sırada kızın homurtularına, dirseğini kızın burnuna geçirerek cevap verdi ve kızı tabureden kaldırdı. Tıpkı eski hallerindeki gibi tatlı tatlı gülümserken elini Burn’ün yanağına koydu.” Erken geleceğinizi bilseydim hazırlıklı gelirdim. Ya da erken geldiğiniz iyi oldu, sizi özlemişim.” Her zaman hazırlıklıydı tabi, yanında bir çanta dolusu mal vardı.

Burnell’ın daha önce defalarca sunduğu teklifi bir dakika aklından geçirdi. Burn’ün genç çükünü görmeyi isteseydi iki sene önce o zamanki azgınlığıyla direk üstüne yatardı. Ama bunu yapabilmesi için ya çok sarhoş olmalıydı ya da dolunaya bir haftadan yakın bir süre kalmış olmalıydı. Aslında Ofelia farklı bir biçimde tekrar doğduğunda ahlak anlayışını silip baştan yazmıştı. Ve artık vücudunun yalnızca sergiye çıkıp eski bir depoya kaldırılamayacak kadar değerli olduğunu idrak etmişti. Ama yine de neden hala bambişlerini reddettiğini bilmiyordu. Hala kendini kontrol edemeyeceğinden endişeleniyordu muhtemelen. Son dört yıldır sıradanlarla düşüp kalkmıyordu. On tane insanı parçalamaya yetecek kadar gücü olmasına rağmen eskisinden de ödlekti. Belirgin bir biçimde gülümsemekle yetindi Burn’ün yavşak suratına dönük. Dönüşmeden önce gizli gizli evden kaçtığında görseydi Burn’ü, şüphesiz ki oracıkta verirdi. Yasak olan her zaman daha tatlı, daha cezp edici gelirdi. Altın kural. “Aklına ne geldiyse unut Burnell. Üzerimdekiler pis bir tuvalet köşesinde kirletilemeyecek kadar değerli. İçimdekilerden bahsetmiyorum bile.” Derken o sikici tavrını da takınmıştı, gözlerini devirip taburesini bara çevirdi ve beş shot bardağını önüne dizen ırkdaşına göz kırptı. Pimi çekilmiş bir bomba gibiydi ve zaten patlamak için yer aradığı her halinden belliydi. Yalnızca dudaklarını hareket ettirerek anlayabileceği bir şeyler söyledi ve arkasına döndü.

Burnell’ın sevimli bir köpek yavrusunu andıran yüzünü görünce ister istemez içi burkuldu, neredeyse çocuğa vermediği için kendisini ayıplayacaktı Ofelia. Hatta elinden tutup çok istediği şekeri almak için şekerleme dükkanına götürecekti genç adamı. Ama bu anaç tavırlarını çok daha önce toprağın derinliklerine gömmüştü yani yüzünü düşürdü diye altına yatmayacaktı. Yine de sinir olacağına emin olduğu için dudaklarını Burn’ün dudaklarına değdirip çekildi. Ardından ilk shotı kafasına dikip yüzünü buruşturduktan sonra sırtını bara dayayıp kollarından destek aldı. Zaten çok kısa bir zaman sonra Borislaw yanına tünemişti. Onun sözlerine de dişlerini göstererek gülümsemekle yetindi. Hayır dese sana vermiycem, belki de sevdiği iki müşterisini kaybedebilirdi o sebepten kestirip atarak iki seneyi geçirmişti. Hem zaten kendini surlarıyla da çevrelememişti ya. Ne zaman görüşseler Ofelia bi taraflarını ellemelerine, öpmelerine hatta salyalarını üstüne akıtmalarına müsaade ederdi. Öyle ki bu iki oç Ofelia’nın vücut haritasını kolaylıkla çizebilir, tüm duyarlı noktalarını şak diye tespit edebilirlerdi. Mesela kıçına inmekte olan Borislaw’ın eli hoşuna gitmiyor değildi. Kaşlarını oynatıp suratına yerleşen hin ifadeden sonra yüzünü sündürmek, parçalamak, ısırmak ve daha değişik bi dolu şey yapmak istese de buz gibi ifadesini muhafaza etmeye odakladı kendini. Ofelia için karizmasını korumak ekmek gibi su gibi değerli bir olguydu. Hemen arkasında duran küçük bardaklardan bir tane daha eline aldı ve kafasına dikti. Dudağının kenarından sızan alkollü sıvıyı baş parmağıyla silip Borislaw’ın dudaklarına sürdü. Burnell’dan Borislaw’ın dudaklarını yalamasını isteyebilirdi ama istemedi. Genç kadın bu ikisini iş üstünde görmeyi, işlerini Ofelia’nın üzerinden görmekten daha çok istiyordu hatta. Garip fanteziler. O dakikadan sonra aklında bir ampul yandı zaten. ” Plan yapmayı uzun zaman önce bıraktım Boris. Bırak şimdi de yapmayalım.”Yalan söylüyordu. Aklı fikri hinlikteydi bunun, kırk tilki dolaşırdı aklında. Hayatta kalmak için ya zeki olmalıydın, ya da diğerlerini cezp edecek bir şeye sahip olmalıydın. Ofelia’da ikisi de mevcuttu. Sırtını biraz dikleştirmişti konuşurken. Aklına bir şey gelmiş gibi olduğu yere çöktü ve yüzünü astı. ”Hatta o kadar plansızdım ki beni bomboş yakaladınız. Siz gelmeden önce bir velede son malı da verdim. “ Misal bu da yalandı, her zaman yanında bir şeyler olurdu. En azından kendi mekanlarında dolaşırken. Dudaklarını ıslatıp her ikisine de kısa süreliğine göz attı. İkisinin de dikkati dağılmıştı. Üzerindeki deri ceketi çıkardı ve koluna atıp ayaklandı. Birkaç metre uzağındaki masada halen çantası duruyordu ve tam Ofelia bakarken biri düşürüp üzerine basmıştı. Çantasını ayağı altına alan sıska kıza doğru hamle edip ensesinden yakaladı ve hiç çaba sarf etmeden kızı dizleri üstüne çöktürdü. Sahip olduğu bu gücü kullanırken pek bir keyiflenirdi. Ofelia hiç güç harcamadığı halde kız milim oynayamıyordu. Belirsiz bir biçimde hırladığını fark etti. ”Derhal onu alıyorsun yerden ve pis izini üstündekilere siliyorsun. “ Genç kız tekletmeden dediğini yaptı. Daha fazla uğraşmak isterdi ama daha hoş planları vardı Ofelia'nın. Çantasını koluna geçirip Boris ve Burnell’a doğru yürümeye başladı. bir süre olduğu yere sabitlendi ve bomboş gözlerle ikisine baktı. Bir ya da iki dakikalığına yanlarından ayrılmıştı, hemen nasıl kız bulmuşlardı aklı ermemişti. Zaten ikisinin de oyuncaklarını ellerinden almıştı, bir kere daha mı yapacaktı? İçindeki ses bu defa oyuncaklarıyla devam edeceklerini söylüyordu. Kendi kendine hayalkırıklığı yaşıyordu. Yine de yürümeye devam etti onlara doğru. Tam önlerinde durup kızları yok sayarak ”Ama benimle eve gelirseniz yarın için istediklerinizi bugünden verebilirim. Bugün istemezseniz de yarın tekrar burada bulabilirsiniz beni.” dedi en masum haliyle. Resmen bekledikleri fırsat ayaklarına gelmişti yine de Ofelia pek ümitli değildi. İkisi de suratına bön bön baktı bir süre. ” Ben dışarıdayım o halde. Fazla beklemem.” yapmacık bir gülümsemenin ardından barda bıraktığı bardaklardan birini daha kafasına dikip çıkışa doğru ilerlemeye başladı. Barın önünde bekleyen taksiyi bekletmeye başladı. Bir dakika mühlet verecekti ikisine de. Taksinin kapısına yaslanıp beklemeye başladı.